- tirməşal
- сущ. дорогая шерстяная шаль ручной работы
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
tirməşal
Смотреть что такое "tirməşal" в других словарях:
tirməşal — bax tirmə. Bu küçənin tirməşal qurşaq tacirləri ilə boğazı qalstuklu fabrikant və mədənçiləri. . bir müqəddərat daşıyırdılar. S. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tirmə — is. Şərqdə: yun və ya ipəkdən toxunma naxışlı qiymətli şal parça; tirməşal. 5 metr tirmə. // Həmin parçadan olan. Balaca nimçələrdə tirmə süfrənin ortasına düzülmüş xuruşlar və yeməklər hamıdan artıq Məşədi Məmmədin diqqətini cəlb edirdi. B. T..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şal — is. 1. Yundan və s. dən toxunmuş böyük baş örtüyü. İpək saçaqlı şal. Tirmə şal. – Köçən qızı şal, yaxud çarşaba bürüyüb, o yığıncağın bir səmtində oturdardılar. R. Ə.. Sənəm dönüb, otaqdan yun şalını götürdü. S. R.. 2. Nazik, yumşaq yun parça.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tirməli — sif. Tirmədən tikilmiş paltar geymiş və ya şal örtmüş. Tirməli gəlin lap cavan idi. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kişmir — is. <Hindistandakı Kişmir şəhərinin adından> Nazik yun və ya yarımyun parça növü. Kişmirdən şaldı səndə; Dil deyil, baldı səndə; Mən verdiyim nişana; Yadigar qaldı səndə. (Bayatı). // Bu parçadan olan şal, örtük. Gümüşdən ətəklik, qızıldan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əsil — is. <ər.> 1. Əsas, təməl, özül, bünövrə. Əsli çürükdür. // Mahiyyət, kök. İşin əsli budur. 2. sif. Əsilli, nəcabətli, əsil nəcabət sahibi, nəcib. Əsil adam. – Əsil al, çirkin olsun; Bədəsil gözəl alma. (Ata. sözü). Övlad nəcib, əsil z.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəst — 1. is. <fars.> 1. Bir adamın geyimini təmin edəcək paltar komplekti. <Mirzə Dadaş:> Arvad, dur ayağa, gör nə gətirmişəm. İki dəst paltar sənin üçün, iki dəst libas özüm üçün. N. V.. 2. Müəyyən məqsəd üçün lazım olan əşya və ya… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
enlikürək(li) — sif. Kürəyi enli olan. Enlikürək adam. – <Dəli Həsən> baxdı ki, bu <atlı> əynində çuxa, ayağında bağdadı başmaq, başında tirmə şal, enlikürək, qarnıyoğun bir kişi idi. «Koroğlu». Səkinə iftixar dolu gözlərlə . . enlikürək, ucaboylu,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
geyimli — sif. 1. Əynində geyimi, paltarı olan, paltarlı. <Zeynalın> qarşısına on biron iki yaşlı, sadə və təmiz geyimli, qara bir qız çıxdı. S. H.. Tirmə şal geyimli, qara saçlılar; Hər tərəfə zər nişanlar dolanır. A. Ə.. Ağ geyimli, nurani bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yad — 1. sif. 1. Qohum olmayan, qohumluq və ya yaxınlıq əlaqələri ilə bağlı olmayan; özgə, kənar. Yad uşaqlar. Özünü yad adam kimi hiss etmək. – Bir gün kişi diqqət eləyib görür ki, övrəti gündüzlər ayağına corab geymir, . . yad kişilərin də yanında… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
